PSTeoria

1. Dlaczego warto zapoznać się z PSTeorią

Panstrukturalna Teoria Wszystkiego (PSTeoria) dostarcza nowych narzędzi pojęciowych do strukturalnego i holistycznego postrzegania i nazywania fenomenów w świecie. Pozwala mapować rzeczywistość na najwyższym poziomie abstrakcji.

2. Jakie warunki musi spełniać odbiorca PSTeorii

Czytelnik zdolny do zrozumienia PSTeorii musi mieć rozwinięte umiejętności myślenia abstrakcyjnego, bo PSTeoria jest abstrakcyjna. Odbiorca musi mieć chęć poznania nowych narzędzi do postrzegania i myślenia zarówno holistycznego, jak i strukturalnego. Jeśli czytelnik takiej chęci mieć nie będzie, to skupi się na bezproduktywnej krytyce polegającej na przyrównywaniu PSTeorii do treści znanych sobie z innych dziedzin nauki. PSTeoria jest nieporównywalna, bo inne teorie są skonkretyzowane, umiejscowione na niższym poziomie abstrakcji. Odbiorca PSTeorii musi odrzucić znane sobie definicje i przyjąć jako obowiązujące w poznawanym obszarze definicje prezentowane przez PSTeorię.

3. Czy PSTeoria jest skończona?

Nie, PSTeoria jest w trakcie powstawania. Jest to praca dla wielu ludzi, na wiele lat. Jeden umysł holistyczny musiał zakreślić główne ramy i dostarczyć definicji podstawowych pojęć. Dokończenie PSTeorii wykracza poza możliwości jednego człowieka.

4. Jakie miejsce zajmuje PSTeoria w świecie nauki?

Opis świata dostarczany przez PSTeorię i opisy dostarczane przez pozostałe dziedziny nauki wzajemnie się uzupełniają, są względem siebie równoległe. Każdy z nich wnosi do ludzkiego życia nowe jakości. PSTeoria dostarcza pojęć wraz z definicjami, służących do strukturalnego i holistycznego opisu rzeczywistości. Jakie korzyści wnosi do nauki opis strukturalny i holistyczny? Jedną z zalet tego opisu jest dostarczenie narzędzi do mapowania zależności pomiędzy Bytami. Kolejną jest zdefiniowanie warunków istnienia odrębnych Bytów. Współczesna nauka w niektórych obszarach dostarcza opisu strukturalnego i tylko dzięki niemu można jak z puzzli budować z pojedynczych podteorii spójne i kompatybilne modele. Część obszarów ma pokrycie pojęciowe złożone ze wskaźników na pojęcia strukturalne. Pojedyncze podteorie są tylko łatami, z których nie można zbudować spójnej teorii zbiorczej złożonej z wzajemnie ze sobą kompatybilnych puzzli.

Proces powstawania PSTeorii nie mieści się w kanonach współczesnej nauki, gdzie dokonuje się fragmentarycznych odkryć, które następnie na bieżąco się udowadnia. To, że PSTeoria wykracza poza warunki narzucane przez współczesną naukę, nie świadczy o słabości teorii, lecz sugeruje rozszerzenie wspomnianych warunków o kolejne, nowe.

PSTeoria może wyznaczać kierunki badań. Podobną rolę mogą pełnić wiersze autorki i Błyski świadomości, gdyż stanowią one holistyczne ujęcie wglądów. Część z tych wglądów może być już obecna w nauce, część natomiast jest wciąż nieobecna i warta zbadania.

5. Czy PSTeoria jest użytecznym opisem rzeczywistości

PSTeoria jest opisem rzeczywistości na najwyższym poziomie abstrakcji. Powstaje przez abstrahowanie, czyli odrzucanie wszelkich cech przedmiotu badań za wyjątkiem tych związanych ze Zmianą. Opis każdego fenomenu, obiektu możemy przenosić na coraz wyższy poziom abstrakcji, pomijając kolejne cechy. Opisy na wyższych poziomach abstrakcji będą zawierały mniej cech, ale dzięki temu będą dotyczyły większej liczby fenomenów. Najwyższy poziom abstrakcji obejmie minimum cech, ale opis na tym poziomie będzie przystawał do maksymalnej możliwej liczby fenomenów z danej dziedziny.

Posłużmy się przykładem. Mamy następujące poziomy abstrakcji: Burek, jamnik, pies, ssak, istota ożywiona, Byt. Z każdym kolejnym poziomem abstrakcji pomijamy część cech. Najwyższy poziom – Byt – zawiera tylko ten fragment opisu, który ma związek ze Zmianą; jednocześnie opis ten jest zgodny z największą liczbą fenomenów. Czy taki opis jest użyteczny? Sądzę, że tak, gdyż skłania do patrzenia na rzeczywistość w kontekście Zmiany oraz z perspektywy lotu ptaka. PSTeoria zawiera postulat, że to Zmiana kreuje strukturę.

6. Czy PSTeoria dostarcza narzędzi pojęciowych do opisu przekroju świata rzeczywistego wzdłuż Zmiany?

PSTeoria dostarcza narzędzi pojęciowych do opisu przekroju świata rzeczywistego wzdłuż Zmiany. Pojęcia PSTeorii określają oraz definiują fenomeny i zjawiska związane ze Zmianą. Model przekroju świata wzdłuż Zmiany PSTeoria nazywa Światem Systemów. Jak należy rozumieć pojęcie przekrój? Użyjemy metafory dla przybliżenia tego pojęcia. Układ krwionośny zawiera wszystkie części składowe organizmu, które są związane z krwią. Opis ogólny układu krwionośnego dostarcza narzędzi pojęciowych do opisu układu krwionośnego dowolnej istoty żywej. Odrzucenie z opisu organizmu wszystkich składowych i cech niezwiązanych z krwią pozostawi nam tylko te niezbędne do sporządzenia właściwego opisu układu krwionośnego. W tej metaforze układ krwionośny będzie przekrojem organizmu wzdłuż krwi. Układ krwionośny nie istnieje niezależnie – stanowi integralną część organizmu. Przekrój świata wzdłuż Zmiany również nie istnieje niezależnie, lecz jako część świata realnego.

7. Dlaczego PSTeoria definiuje Prawdę?

PSTeoria zdefiniowała Prawdę i zdecydowanie oddzieliła ją od opisów bądź Interpretacji. Definicja Prawdy zgodna z PSTeorią jest niezgodna z definicjami używanymi powszechnie, ale jako jedyna jest niesprzeczna z pozostałymi definicjami PSTeorii i pozwala rozwiązać część problemów znaczeniowych. Zgodnie z PSTeorią Prawdy nie można posiadać, nie można jej głosić. Głosić można tylko opisy Prawdy, jej Interpretacje. Prawda jest całym światem realnym, wszystkim, co istnieje. Żaden wycinek rzeczywistości nie jest Prawdą.

Głównym błędem potocznej definicji Prawdy było przypisanie Prawdy do danego Kontekstu. W zależności od przyjętego Kontekstu Prawda się zmieniała. A Prawda nie może być względna. Tylko opisy i Interpretacje mogą być względne, uzależnione od Kontekstu. Definicja Prawdy zgodna z PSTeorią przywraca Prawdzie jej fundamentalną cechę – bezwzględność. Bezwzględność rozumianą jako fakt istnienia przyczyny każdej różnicy interpretacyjnej. Jeśli zachodzi taka różnica i istnieją dwie wersje opisu jakiegoś zdarzenia czy zjawiska – to istnieje tego przyczyna. Przyczyna ta może się wymykać poznaniu, ale zawsze istnieje.

8. Czy PSTeoria jest teorią strukturalną?

Zastanówmy się, czym powinna się charakteryzować teoria strukturalna? Powinna odzwierciedlać strukturę, być złożona z kompatybilnych klocków, z których można zbudować spójną całość. Jakie wady ma teoria niestrukturalna? Teoria niestrukturalna jest zbudowana ze wskaźników na elementy struktury. Nie można z odrębnych teorii niestrukturalnych złożyć całości, ponieważ są one niekompatybilne. Tylko teoria strukturalna wyjaśnia zdarzenia w sposób bezwzględny. Teoria niestrukturalna sugeruje przypuszczenia, które mogą być względne. Teoria strukturalna wskazuje fenomeny i zmienności tych fenomenów. Dlaczego uważam, że kluczowym pojęciem teorii strukturalnej jest Zmiana? Stawiam tezę, że Zmiana kreuje strukturę. W jaki sposób? Zmiany fenomenów i reakcje innych fenomenów na te zmiany kreują relacje między fenomenami, te zaś relacje są podstawą Bytów nadrzędnych.

9. Czy PSTeoria jest teorią holistyczną?

Teoria holistyczna musi dostarczać narzędzi pojęciowych, które umożliwią ogląd rzeczywistości z lotu ptaka. Wskażą zarówno fenomeny, jak i relacje między nimi. Teoria holistyczna może, choć niekoniecznie musi, pomóc w nawigowaniu po poziomach szczegółowości. Umożliwi zamykanie w pudełka struktur uzyskujących podmiotowość, by jako pojedyncze fenomeny wchodziły w relacje wyższego rzędu. PSTeoria będzie spełniała te warunki.

10. Dlaczego można sformułować postulat, że PSTeoria jest operacjonalizacją holistycznego umysłu jej autorki?

PSTeoria porządkuje wiedzę autorki i nadaje kontekst jej wypowiedziom. Autorka posiada dwa notesy przemyśleń z początków prac nad PSTeorią, które z perspektywy czasu postrzega jako bezwartościowe. Już wtedy chwytała wglądy, ale jakość tych pierwszych spostrzeżeń z okresu przed powstaniem PSTeorii była mizerna. Teraz pod każdym wglądem zapisanym w błyskach, wierszach bądź komentarzach może się bez wahania podpisać. Są to wglądy, których doświadcza dzięki patrzeniu na świat z perspektywy holistycznej, z perspektywy PSTeorii.

11. Dlaczego PSTeoria powstaje poza systemem?

Poniższy rozdział zawiera osobiste wnioski autorki Panstrukturalnej Teorii Wszystkiego.
Panstrukturalna Teoria Wszystkiego powstaje poza systemem. W ramach procedur i wymagań systemu, w ramach ograniczeń systemu PSTeoria by nie powstała. Wymienię poniżej część przyczyn.
Działam poza systemem, więc odrzucam uznane metody badawcze, odrzucam wiedzę. Robię to w celu maksymalnego wykorzystania swoich uwarunkowań poznawczych do realizacji największej zmiany na lepsze. Ja inaczej pamiętam, raczej struktury i relacje niż treści; działając zaś w systemie trzeba mieć na uwadze to, co osiągnęli inni przed nami – a więc trzeba mieć sprawną pamięć.
Aby nie musieć pamiętać tego, do czego doszli – i co napisali – inni, rozpoczęłam moją pracę badawczą od szukania odpowiedzi na najprostsze pytania. Pytania, na które już tysiące razy odpowiedziano. Ale ja szukałam własnych odpowiedzi. Błąd: nie własnych, ja szukałam odpowiedzi swojego holistycznego umysłu.
Mam za mało energii, by funkcjonować w systemie. Ja pracuję obecnie trzy dni w tygodniu przez godzinę dziennie.
Tworzenie PSTeorii wymaga uwolnienia się od kajdan pamięci, podczas gdy praca naukowa w systemie wymaga pamięci, uwzględnia się wszak  – jak wyżej wspomniałam – osiągnięcia innych badaczy.
W systemie wymaga się publikowania wyników badań na bieżąco, wymaga się stałego osiągania tych wyników. PSTeoria powstaje krok po kroku w różnych obszarach jednocześnie. W PSTeorii przez bardzo długi czas otrzymuje się co najwyżej przybliżenia. Wyniki będzie się w PSTeorii osiągało pod koniec tego procesu. Być może będzie to wówczas lawina wyników, teoria dojrzeje do zamknięcia, uchwycenia ostatecznych wglądów.
System wymaga od twórcy dostosowania się do reguł systemu. PSTeoria powstaje na drodze podążania za umysłem, jest to ustawiczne dopasowywanie się do rozwijającego się umysłu. Mój umysł rozwijał się w pełnej wolności zarówno w zakresie procesów, jak i pojęć oraz struktur poznawczych. Czasem mi się wydaje, że ja tylko dokumentuję efekty pracy swojego umysłu.
System wymaga publikowania artykułów. Ja nie czytam prac naukowych, obecnie czytam tylko powieści historyczne i wiersze. Czytanie mnie zbytnio męczy. Napisanie artykułu czy książki wymaga użycia wielu słów, w mojej zaś naturze leży używanie niewielu słów oddających samo sedno. Pisanie publikacji byłoby więc z mojego punktu widzenia dopisywaniem do tego sedna wielu zbędnych wyrazów. Zajęcie wymagające energii, której mam bardzo niewiele. Moje prace są skondensowane i zapewne będą wymagały komentarzy, które dodadzą już inni.
Praca w systemie oznaczałaby konieczność konfrontacji z innymi badaczami, dowodzenia wartości treści prototypowych, walki, wielu wyjaśnień. Odsunęłam te aktywności w czasie do momentu, gdy moje moce twórcze zmniejszą się do tego stopnia, że tłumaczenie innym, dlaczego wielbłąd nie jest koniem, nie będzie się odbywało kosztem mojej pracy twórczej. Niestety większość ludzi, którzy mnie atakują, sięga po definicje pojęć wzięte z różnych dziedzin nauki i udowadnia mi, że moje pojęcia nie są z nimi zgodne. Nie będą. PSTeoria zawiera definicje wszystkich pojęć, do których się odwołuje. Używam intuicyjnych nazw pojęć – nazw, które funkcjonują zarówno w języku potocznym, jak i w innych naukach – lecz każde pojęcie ma w PSTeorii swoją definicję.
System wymaga poświęcania czasu, energii na zdobywanie pieniędzy. Czasu było mi na to szkoda, a energii mam za mało. Uważałam, że używanie mojego umysłu do czynności biurokratycznych to podobne marnotrawstwo, jak używanie koparki sterowanej komputerem kwantowym do kopania ogródka. Wykonalne, tylko nieekonomiczne. Zmieniłam kolejność. Najpierw postanowiłam poświęcić czas i energię na osiągnięcie jak najwartościowszych wyników pracy, korzyści finansowe zostawiłam na później. Chciałam maksimum swojego potencjału twórczego poświęcić na badania i osiąganie wyników.
W systemie od naukowca żąda się wielozadaniowości. Poza systemem mogłam ograniczyć swoją aktywność do tego, w czym jestem najlepsza: odkrywania i tworzenia. Proces tworzenia teorii holistycznej jest dla umysłu tak wymagający, że nie pozostawia miejsca na nic innego.
W systemie musiałabym bronić swoich niedoskonałych wyników pośrednich przed atakami innych badaczy. Poza systemem dałam sobie czas na ich doskonalenie.
Zarzucono mi, że odtrącam pracę innych naukowców. Dlaczego? Nie z megalomanii, a z czysto praktycznych powodów. Ja i tak wiedzę nabytą zawsze modyfikowałam, by być w stanie ją zapamiętać. Łatwiej mi stworzyć coś od podstaw niż zmodyfikować cudze treści.
W systemie długi czas byłabym zależna od decyzji innych. A przecież to ja wiem, co jest najlepsze dla mojego procesu twórczego. Miałam wybór: podporządkować życie innym – tym, którzy mają władzę – lub podporządkować życie tworzeniu PSTeorii. Wybrałam to drugie.
W systemie realizowałabym cele nieholistycznych umysłów, poza systemem realizuję cel umysłu holistycznego.